موسیقی‌های وارداتی "پاپ"، "جاز" و "راک" و در این اواخر "رپ" در حالی به کشور ما وارد شدند که گویی یک اراده پنهان بر این بود که این موسیقی‌ها در کشور رواج پیدا کنند و به راحتی در فضا‌های عمومی به اجرا بپردازند و حتی صاحب جشنواره و فستیوال هم بشوند!

ظهور خوانندگان مشهور پاپ که از سال‌های میانی دهه 70 آغاز شد آنچنان موجی را به راه انداخت که تب مشهور شدن در این حوزه نیز مانند خیلی از حوزه‌های دیگر هنری مانند سینماو تلویزیون فراگیر شد و خیلی‌ها در دل، آرزوی یک خواننده مشهور شدن را پروراندند اما خیلی زود موسیقی‌های ریتمیک و هیجانی که با اهداف و پشت پرده‌های خاصی تولید و منتشر می‌شدند توسط همان کسانی که مترصد استفاده فرصت برای انحراف جوانان کشورمان بودند به میان جوانان آمد و با گسترش فضای ارتباطات دیگر جلوگیری از آن به همین سادگی نبود.

موسیقی رپ و راک به عنوان موسیقی‌های ریتمیک که بر اساس سبک غرب و با هدف ترویج مضامین غیر اخلاقی و به خصوص با تاکید بر روابط غیر اخلاقی پا به عرصه وجود گذاشته‌اند در یکی دو سال اخیر و با اهداف از پیش تعیین شده غربی با نفوذ در ماهواره و اینترنت سعی کرده‌اند جای پایی برای خود در عرصه موسیقی کشورمان ایفا کنند اما چون نتوانستند به طور رسمی از مجاری قانونی تکثیر شوند به رشد قارچ گونه خود در محیط مناسب وب ادامه دادند.

هم اکنون صدها سایت اینترنتی به طور خاص روزانه ده‌ها آهنگ از افرادی که هیچ نام و نشانی ندارند بر روی اینترنت قرار می‌دهد و این سایت‌ها بدون هیچ گونه نظارتی به کار خود ادامه می‌دهند. از طرف دیگر استودیو‌های زیر زمینی که البته به مدد این فراگیری‌های بی‌حد و حصر هم بدون هیچ گونه مجوزی تاسیس شده‌اند به راحتی و بدون مزاحمت نیروی انتظامی و یا وزارت ارشاد به کار تولید این موسیقی‌های بی‌محتوا و فاسد می‌پردازند و حتی به راحتی در روزنامه‌های کثیرالانتشار آگهی چاپ می‌کنند. اما برای پیگیری بیشتر این موضوع سایت بولتن نیوز با نفوذ مخفی در برخی از این استودیو‌ها و بررسی حواشی و پیامدهای آن به بررسی میدانی این موضوع پرداخته است.

از روی یکی از آگهی‌های چاپ شده در یک روزنامه معروف که در آن ادعا شده است که اسپانسری صد در صد خوانندگی افراد را به عهده می‌گیرد به آدرسی حوالی میدان انقلاب می‌روم. استودیو موسیقی..... در زیر زمینی تاریک و نمور در یک خانه متروک قدیمی در انتهای یک کوچه بن بست قرار دارد. زنگ را که می‌زنم با چند بار سوال پیچ شدن می‌توانم مجوز ورود را دریافت کنم. اینجا به هرچیزی شبیه است جز به یک استودیو موسیقی. بلافاصله یکی از افراد که مثل بادیگارد‌ها به نظر می‌رسد و به نظر برای مسابقات مردان آهنین بیشتر مناسب است تا اینجا، به سراغم می‌آید و بعد از بررسی هویتم، مرا با خود به درون استودیو جایی تقریبا در طبقه زیر زمین می‌برد. چراغ‌هایی کم سو که شاید به دلیل ایجاد فضایی رمانتیک روشن هستند در کنار صورتک‌های سرخ پوستی که به دیوار زده‌اند فضایی مخوف را ساخته‌اند.

بلافاصله فرمی را تحویلم می‌دهند تا اطلاعاتم را پر کنم و از اینجاست که کم کم سر صحبت را باز می‌کنم. صاحب استودیو که ادعا می‌کند خواننده معروفی است و با خواننده‌های معروفی، آلبوم (البته به شکل زیر زمینی) بیرون داده است بلافاصله با زبان چرب و نرم سراغ مسائل مالی می‌رود و تضمین می‌کند در ازای گرفتن چند صد هزار تومان یک آهنگ رپ به تو تحویل دهد و اگر بتوانی مبلغ را از میلیون بالاتر هم ببری تضمین می‌کند که با یکی از خوانندگان معروف زیر زمینی مانند "علیشمس" و یا "حسین تهی" و یا "علی عبدالمالکی" هم برایت آهنگ مشترک منتشر می‌کند.

البته شرطی هم برای کار دارد و آن هم این است که در بخشی از کار باید صدای یک دختر هم به عنوان صدای پس زمینه خوانده شود اما وقتی تعجب ما را می‌بیند می‌گوید این خانم کارمند ثابت ما است و باید خرج‌اش در بیاید و به علاوه آهنگتان به راحتی توسط سایت های... موزیک و.... موزیک که با ما طرف قرارداد هستند پخش می‌شود و به وزارت ارشاد نمی‌رود که بخواهد برای شما مشکلی ایجاد شود. این خواننده توصیه می‌کند که فعلا با یک اسم مستعار وارد عرصه شوید تا در سطح زندگی هم با مشکلی روبرو نشویم.

در همین سوال و جواب‌ها هستیم که درب اتاق کوچکی که فکر می‌کردیم انباری است باز می‌شود و دختر و پسری خندان با بدترین وضع حجاب از اتاق بیرون می‌آیند و در حالی که به شدت از آقای خواننده تشکر می‌کنند آن جا را ترک می‌کنند. تازه می‌فهمیم که آن اتاق در واقع اتاق ضبط صداست. به هر حال با یک بهانه‌ای از آنجا خدا حافظی می‌کنیم و به سراغ نشانی بعدی می‌رویم.

* * *

نشانی بعدی در حوالی بلوار کشاورز قرار دارد. باز هم یک زیر زمین منتها این بار در یک آپارتمان نسبتا شیک. انگار زیر زمین بودن وجه مشترک این استودیو هاست و شاید به همین دلیل اسمشان شده استودیو‌های زیر زمینی و موسیقی‌های تولیدی شان را هم موسیقی‌های زیر زمینی می‌گویند. وارد که می‌شویم جا به زور برای دو یا سه نفر هست. در حقیقت انباری یکی از واحد‌ها تبدیل شده به مکانی برای تولید موسیقی! صاحب استودیو سر و وضع مناسبی ندارد و انگار در حال خودش نیست.

کمی که اطراف را نگاه می‌کنم از شیشه‌های مشروب به راحتی علت این سر و وضع و رفتار را متوجه می‌شوم. اولین سوالش این است که برای خواندن دختر مراجعه کرده‌ام یا پسر.انگار خوانندگی زنان و دختران کاسبی ثابت این استودیو هاست.وقتی پاسخم را می‌شنود رقم‌های عجیب و غریب پیشنهاد می‌دهد و برای نمونه کار هم نشانی یک پارتی مختلط در لواسان را می‌دهد که با حضور در آنجا با نمونه کارها آشنا شوم و بعد با صرفه هزینه‌ای بین یک تا سه میلیون به یک خواننده مشهور تبدیل شوم.

* * *
نشانی سوم حوالی ونک قرار دارد. اینجا هم با کلی سوال پیچ وارد می‌شوم اما در ورود تقریبا خشکم می‌زند و با صحنه‌های رقت انگیزی رو برو می‌شوم که ترجیح می‌دهم فرار را بر قرار ترجیح بدهم تا لا اقل دینم را حفظ کنم. اما انگار در این مراکز حیا و عفت و... هیچ جایگاهی ندارد. به یکی دو تا استودیو زیر زمینی دیگر هم سر می‌زنم.

وجه مشترک این استودیوهای تولید آهنگ‌های رپ بر رواج فساد اخلاقی و بی‌بند و باری‌هایی که از اساس پایه به وجود آمدن این سبک موسیقی بوده است قرار دارد. در مضامین شعر‌های این نوع موسیقی به راحتی کانون خانواده به عنوان اصلی‌ترین نهاد امن در جامعه مورد هدف قرار می‌گیرد و رواج بی‌بند و باری و هرزگی تبلیغ می‌شود. در بسیاری از این اشعار به تعریف از اندام زنان می‌پردازند و متاسفانه روابط غیر اخلاقی را امری عادی جلوه می‌دهند.

نکته بسیار مهم این است که این استودیوها و خوانندگان این سبک موسیقی خود در واقع مروج اصلی فساد و بی‌بند و باری هستند که در همین زمینه دستگیری هر از چندگاهی خوانندگان معروف زیرزمینی موسیقی رپ در پارتی‌های مختلط و به همراه دختران جوان فریب خورده نمونه بارز این موضوع است. اساس موسیقی رپ نشانه رفتن سواستفاده از زنان در این حوزه است و روانشناسان هشدارهای زیادی در خصوص شنیدن این نوع موسیقی‌ها داده‌اند که علاوه بر موضوع ترویج بی‌عفتی اثرات بدی هم در روان افراد بر جا می‌گذارد.

حال این سوال مطرح است که مسئولین فرهنگی به عنوان عوامل پیشگیری این موضوع چه کاری برای جلوگیری از ترویج این موسیقی بی‌هویت انجام داده‌اند؟ آیا انفعال مسئولین وزارت ارشاد در برخورد قاطع با موسیقی‌های بی‌هویت وارداتی و عدم نظارت آنان، نمی‌تواند سرنوشتی خطرناک برای جوانان علاقه‌مند به حوزه موسیقی را به همراه داشته باشد؟

از طرف دیگر چرا این وزارتخانه نباید نظارت دقیقی روی فعالیت استودیو‌های موسیقی داشته باشد و چرا باید این استودیو‌ها به محلی برای روابط نا مشروع و بی‌بند و باری تبدیل شود؟ از طرف دیگر مسئولین انتظامی چرا خود را به خوابی خودخواسته زده‌اند و در مقابل این انحرافات آشکار موضعی اتخاذ نمی‌کنند و به راحتی به این مراکز اجازه می‌دهند که به تبلیغ بپردازند و جوانان ساده لوح که شاید شهرت، آمال و آرزویشان باشد را در منجلاب فساد و تباهی غرق کنند؟چرا نیروی انتظامی همانطور که در بحث شرکت‌های هرمی قاطعانه عمل می‌کند در قبال این استودیو‌های بی‌مجوز و بی‌هویت اقدامی محکم انجام نمی‌دهد؟

به هرحال موضوعی که روشن است این است که متاسفانه حوزه تولید موسیقی رپ در کشور ما روز به روز گسترش می‌یابد و به شکلی خطرناک در بین جوانان رشد پیدا می‌کند و در سایه غفلت مسئولان دست‌های پنهان هم فقط به سبب پول به گسترش این بی‌اخلاقی دامن می‌زنند اما خوب است در این زمینه کمی بیشتر تامل شود و از یک انحراف در بین جوانان جلوگیری شود.

* آیا انفعال مسئولین وزارت ارشاد و نیروی انتظامی و حتی روزنامه‌ها درباره ترویج استودیوهای زیرزمینی موسیقی نمی‌تواند سئوال برانگیز باشد؟
* استودیوهای زیرزمینی ضبط موسیقی که روزانه‌ دهها آگهی در روزنامه ها چاپ می کنند به محلی برای روابط نامشروع، فساد و انحراف تبدیل شده است

نوشته شده در پنج شنبه 90/2/29ساعت 1:23 عصر توسط دلدار نظرات ( ) | |